Een bijzonder verhaal dat ik met jullie wil delen. Ondertussen weten jullie dat we bezoek hebben gehad van Karin, Peter, Storm en Maarten. Op Limburgse wijze hebben we de wandeling van de ene kroeg naar de andere gelopen. Onze laatste halte was het café "op der Pley" in Noorbeek.
Komt daar een gezellig koppel aangelopen en hij herkende onze hond meteen.
"ah..... een Grote Münsterlander", dat komt niet vaak voor dat ze onze hond herkende. Dus dit moet iemand zijn die iets met de jacht doet of een goede hondenkenner.
We raakten aan de praat en het blijkt inderdaad een jager te zijn, die eveneens honden heeft getraind voor de KNJV. Hij vroeg of de honden bejaagd waren.
Daarop hebben we moeten beantwoorden, dat de pups ermee bezig zijn, Storm niet, maar Amber die thuis was wel, maar vooralsnog diploma C, omdat ze niet over water wil (behalve als ze zelf zin heeft).
Andere proeven doet ze redelijk tot goed.
Hij vroeg waarom dit kwam dat ze niet over water wilde. "nou........ de mogelijkheid om hier te oefenen over water is beperkt tot nihil".
Hij stelde voor om bij hem op bezoek te gaan in Sevenum (1 uurtje rijden) om daar met hem te oefenen, hij had daar namelijk een grote jacht (800ha) met veel visvijvers, poelen, beken.
Dat aanbod liet ik niet voorbijgaan, ik heb er ook niet lang overheen laten gaan, dus zaterdag stond ik voor zijn deur.
De hele dag was een leuk uitstapje met vele verhalen van vroeger, de jacht, de trainingen etc. etc. Ik kan nog dagen met deze mensen omgaan en dan verveelt het nog niet. Heel gastvrij en ontzettend lief.
Vrijdags had ik gebeld of het gelegen kwam om zaterdag te komen en of ik een eend moest meebrengen.
Ik was van harte welkom en verheugde zich, een eend hoefde ik niet mee te brengen die schoot hij wel vers....
Dus na een kop koffie, rondleiding in zijn toffeënstal gingen we aan de slag en hij had voor mij; een eend, konijn, duif, kraai...........
Gerei genoeg om te trainen. (ik dacht wel..........wauw, hier ben ik nog niet zo snel weg, hihi)
Wat een gezellig manneke, heb veel moeten lachen en binnenpretjes gehad.
En echt een manneke, hij is maar een vuist hoog, geweldig!
Dus in de auto en naar de poelen.........trainen.
Jan (ut manneke) die had de eend ergens gelegd, plaatste mij om Amber over het water te sturen.
En jawel hoor.......de traditionele fout van Amber. Gaat ze rondjes zwemmen in het water en gaat dus niet over!
Dus de volgende tactiek, de eend gooien om vervolgens Amber over te sturen.
Dat ging goed! Ze zwemt netjes over pakt de eend en komt over land terug.
Dat ging natuurlijk sneller.........vond Amber.
Dit mag officieel wel, maar het is mooier als ze over water terugkomt.
Dit hebben we een aantal keren gedaan, gooien, over water en over land terug.
Over land terug
Aan de waterkant
Ze zwemt over.
We hebben nog even kort apport met het konijn geoefend. Dit ging redelijk. Amber was de eerste keer wat hard in de bek.
Normaal is ze zacht in de bek, ik weet ook de reden; hier in Cadier en Keer is er de konijnenziekte, Amber heeft een aantal konijnen uit hun lijden verlost, dus bij het kort apport pakte ze de eerste keer, het konijn te grof vast.
De derde keer ging geweldig en heeft ze een flinke beloning gekregen.
Dus ik hoop dat ze het nu niet meer doet. Bij het markeren met het konijn ging het ook goed, dus .......stille hoop.
Daarna gingen we even weer naar huis, de vrouw des huizes had het middageten klaar.
Ik dacht een boterhammetje........
Nee hoor! Een goede maaltijd; soep, hoofdgerecht en nagerecht.
Na dat heerlijk eten zijn we weer aan de slag gegaan. Met markeren, volgen en terugkomen op bevel.
Jan wilde toch dat Amber terugkwam over water.
Dus de lange lijn ging mee.........
Na een klein rukje aan het touw komt mevrouwtje terug over het water met de eend.
De 2de keer ging het zonder rukje en zijn direct gestopt me de oefening.
Heel goed Amber.
Jan was wel streng, hihi ik mocht geen foto's meer maken en bij de les blijven. Tja....... en gelijk had ie.
Ik heb wel een strenge leraar nodig.
En weer thuis aangekomen hebben we kennisgemaakt met Daantje. Daantje is een 4 jarige bok en wat voor een bok.
Daantje is opgetrokken met de fles en aldaar opgegroeid, het was een vondeling in nood.
Eerlijk gezegd........ik wist niet dat bokken zo groot konden zijn, dit formaat leeft dus ook in onze bossen.......
Jan vond het wel erg jammer dat hij gister het gewei had afgezaagd van Daantje. Want als hij het gewei nog dan had ik een foto gehad die had ik nooit meer gekregen, zei hij. En dat geloof ik meteen. Onderstaande foto's zijn al genoeg indrukwekkend.
Daantje
Dit is zijn gewei.
Dit gewei weegt 7 kilo.
Stel je dit gewei voor op zijn kop....
Jan en Daantje.
Onder: Jullie weten hoe groot ik ben 1.85m.
En dan Daantje naast me, dan voel ik me klein!!
Onder: Jan had natuurlijk niet alleen Daantje, hij heeft ook nog damhertjes en reeën.
Op de voorgrond zie je zwarte reeën, deze zijn zeldzaam en lopen ook in onze bossen rond.
Daarachter de damhertjes en achteraan weer reeën (met kalfjes) zoals we ze kennen.
"nuuuh hoor, ze lopen niet weg", waarop ik zei "dat geloof ik best, maar Amber vind reeën ook interressant".
Amber was netjes onder appél en bleef op haar plaats............ze vond het héél erg interressant........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten