Na de training van afgelopen zondag kwam Gitte op me af en vroeg of ik zin had om een uurtje mee zweetwerk te doen.
Bert (een jager) had een ree geschoten welk niet voor de consumptie geschikt was en heeft daarmee een spoor uitgezet voor zijn eigen honden.
Hij had een sleepgetrokken van het ree en een bloedspoor uitgezet.
Daar had ik wel zin in!!
Alleen moest ik het thuisfront nog op de hoogte brengen. Dus op na het cafe waar Dominique met zijn fietsvrienden zat.
En achter een glas speciaal bier werd er volmondig JA gezegd "doch mer sjat".
Fijn!! Meteen Gitte gesmsd dat ik eraan kwam........
Het zweetwerk team;
linksachter Amber, Abby
Linksvoor Boris en Axel
We begonnen met de de sleep van het hert, Abby als eerste;
Abby had het spoor al snel te pakken.
In de morgen had een vos het ree al 20 meter verderop gesleept, en op bovenstaande foto zie je Abby dat spoor van vos en ree volgen, richting de maïs
In de sleep, die bert had getrokken, zaten nogal wat hoeken.
Ik vind het toch frappant dat die honden dat spoor gewoon nagaan, als of ze dat vaker hebben gedaan
Door de mais, de bladeren en stengels vlogen je in je gezicht en oren.....
Vanuit de mais weer een veldweg op, het spoor loopt op het gras...
Achter het maisveld maakt het spoor een scherpe bocht, weer richting de maïs.
Op ca. 4 rijen de mais in lag het ree....
Gevonden!!!
Wat goed he?
En natuurlijk wordt het ree geheel besnuffeld.
Wat Bert opviel is dat Grote Münsterlanders geen geluid maken bij een vondst.
(ik weet niet of dat zo is, Abby en Amber hebben het ree in stilte gevonden)
Teckels daarentegen maken een hels kabaal.
En weer een uitweg vinden .....
Mijn beurt.....
Ook Amber volgt het spoor van vos en ree....
ze neemt het juiste pad.
Ze ging zo snel de maïs in, dat ik een aantal rijen naast haar zat. Ik zag Amber helemaal niet meer, een geluk dat ik de zweetlijn had, anders was Amber al bij het ree geweest en wist ik nog niet waar ze was.
Ook Amber schiet dan opeens de maïs uit de veldweg op....
Naar het gras.....
de hoek om.......
om vervolgens weer de maïs in te duiken.....
Ook gevonden!!!
Ook Amber inspecteert het ree van boven tot onder.
Wat me wel opviel is dat Amber wat feller was dan Abby, ze wilde namelijk het ree meenemen.
Alleen dat is wat zwaar, ze heeft dan zo'n typisch grom/blaf geluidje wat zo ook heeft als ze een vos of bunzing moet apporteren......
Ja..... en dan wil ze niet uit de maïs komen zonder dat dat ree meegaat.
Tja, dat kan niet Amber
Haar gaan halen en haar netjes gevraagd om het ree te laten liggen.....
De teckel Axel
Wat gaan die kleine pootjes snel, niet bij te houden.....
Sjoef....... en weg!
Ik heb echt moeten rennen om bij te houden, dat is niet te doen......
Ook Axel pakt het spoor goed op....
Axel is zo snel dat Bert niet meer te vinden is......
Waar is Bert??
Bert heeft Axel 2x even terug op de sleep moeten zetten, hij was het spoor bijster. Maar toen hij het weer had....... daar gingen die kleine beentjes weer.......
Eveneens het spoor op het gras......
Wat zijn die teckels fel !!
Axel vliegt het ree direct in de nek.
Boven ook Axel, Bert probeert het ree te beschermen hihi
Boven zien we de andere teckel Boris.
Bert en Boris waren zo snel dat ik helemaal geen kans kreeg om foto's onderweg te nemen...
Boris sleept het ree de mais uit,
Snel en sterk, die teckels, jemig!!
Hier zitten ze dan.
Axel en Boris
Het ree wordt ingeladen voor de volgende sleep.
Bloedspoor.
Nu mag ik als eerste vertrekken.
Oeps even naast het spoor, snel terug.....
Daar was Amber het spoor kwijt....
Ze gaat zelfstandig terug en pakt vervolgens het weer op...
Richting bos....
Dat was me een parcours.
Door struiken, lage bomen, flinke helling af.
De zweetlijn hing aan stuiken en bomen vast, dat zag ik niet.
En ik zei steeds maar "zoek bok", en Amber piepte maar dat ze echt niet verder kon.
Haar losgemaakt, haar even laten wachten voordat ze weer het spoor had en daar ging ze weer.
"zit ik nog goed?"
"Vertrouw op je hond", zei Bert
En Jaaaaaaahhhh gevonden.
Wat geeft dat een kick.
Gitte en Abby.
Abby pakt ook meteen het spoor op.
Abby vergist zich niet en gaat netjes het bloedspoor na.
En dat te weten dat Bert bloed aan een doek heeft gedaan en hiermee over de grond heeft gesleept.
Dus er lag geen bloed, alleen de geur van het bloed.
Daar gaan ze, het bos in.
Ik had een andere, wat makkelijker weg genomen om foto's te maken toen ze de helling naar beneden kwamen.
Dat was echt stijl...
En weer omhoog....
En nu?? Zoek bok.....
Ook Abby heeft het ree gevonden
Leuk he?
Een trots gezicht!
Na terugkomst zat het trio op ons te wachten.
En nu Bert.
Echt niet bij te houden, ik sta er echt van versteld hoe snel een teckel is.
Volgens mij had ik toch een heel ander beeld van die beestjes.
Ik vind het geweldige honden, maar ben helemaal ondersteboven welk temperament en snelheid deze hebben. Geweldig!!
Axel vreet het ree op, hihi.
Met luidkeels geblaf, gekef wat is het voor een geluid? Heel apart!
Boven zien we Boris.
Hij laat gewoon niet los. Zelfs als Bert hem aan het tuigje optilt.
Gewoon stevig vasthouden.
"Dit ree is van mij" denkt Boris.
Het ziet er wel koddig uit......
Het was een geweldige leerzame middag, We hebben genoten.
Dank je Bert voor je uitnodiging en het leermoment.
Als je ons nog "nodig" zou hebben, we liggen aan je voeten om mee te mogen doen.
