We werkten zo hard, dat ik de tijd niet meer in de gaten had. De training was bijna ten einde en ik wilde toch nog de VOS behandelen.
Dus Rinus de Vos was aan de beurt.
We hadden alleen een klein probleempje...............hij was nog zo stijf als een plank!
Ik had de vos al vrijdag uit de vriezer gehaald, maar desalniettemin was hij nog diep bevroren.
En voor de eerste keer niet zo'n succes, vind ik persoonlijk, de honden hadden geen grip op de vos.
Ik liet Amber als eerste in de hoop dat ze dit voor me zou doen.
Voor haar was dit nagenoeg ook de eerste keer. Alhoewel ze toch al mee op vossenjacht is geweest en de geur van de vos kent. Tijdens de vossenjacht heeft ze de vos niet mogen apporteren.
Maar Amber moest er niets van hebben.
Ze keek me aan "ik geloof dat jij van lotje bent getikt, dit koud ding ga ik niet apporteren"
Nog een keer geprobeerd. Haar antwoord bleef NEE!
Ik zag het al niet meer zitten, toch wilde ik weten hoe de andere honden erop zouden reageren.
Nikkel mocht dan naar voren komen (8 maanden oud!), al was het voor de reuk, een eerste kennismaking.
(boven) Nikkel was ook twijfelachtig, toch heeft hij even zijn staart in zijn mond gehad.
Ook Abby mocht kennismaken; kijk eens wat een hoge rug ze opzet, ze lijkt wel een kat!
Maar Abby had geen compassie met de vos.
Hup! Pakken die hap, bevroren of niet! Ik kan dat!
En zo werd de vos als eerste geapporteerd door Abby, Super!
Trots als een pauw! En niet alleen Abby, Gitte en ik natuurlijk ook.
Boven: Meggie was aan de beurt. Na wat gesnuffeld te hebben, de vos wat onhandig genomen heeft ze Rinus toch binnengebracht,. Alweer een dikke pluim!
Boven en onder: Freya, even aftasten en ruiken. Dan apportje aan de staart naar baasje.
En ik groei nog meer van trots.
Op de onderste foto, zie je hoe bevroren Rinus nog is, de honden hebben bijna geen houvast.
Boven en onder: Axel, een pup.
Hij weet helemaal niet wat hij er mee aan moest. Door hem wat gek te maken werd hij wat feller.
Boven en onder: ook Doerak moest wennen aan Rinus de Vos.
Nu is Rinus net zo zwaar als Doerak. Een apportje zat er niet in. Zelfs toen ik de staart van Rinus aanbood was dit niet interessant. Komt wel..........
Boven en beneden; Last but not least, Djego, een van de Heidewachtels.
Hij heeft altijd een aparte mannier om te apporteren, erg onstuimig.
Hij haalt ze binnen, hoe en op welke mannier dan ook.
Het was alweer een geslaagde training met verrassingen!
Het was weer een leuke trainings-ochtend.
BeantwoordenVerwijderenAbby gaat het steeds beter doen.
Geweldig hoe ze die vos binnen haalde.
Jammer van die markeeroefening, toen ik per ongeluk op de lijn ging staan.
Wij hebben er samen veel plezier in.
Groetjes van Gitte en een uitgetelde Abby.